In dit essay worden de mogelijke effecten besproken van het verlengen dan wel verkorten van de formele werkweek. Gekeken werd naar de effecten op de man/vrouw-verdeling van ‘zorgtaken’ (zorg voor kinderen, huishouden, mantelzorg en vrijwilligerswerk), op de man/vrouw-verdeling van arbeidsuren en op de economische zelfstandigheid.
Het blijkt dat van bovenaf aanpassen van de werkweek geen effect heeft op de verdeling van zorg tussen mannen en vrouwen. Nederlanders kiezen een eigen arbeidstijd, waar wetten of cao’s weinig invloed op lijken te hebben. Hoewel daar veel van werd verwachten met het oog op de m/v-verdeling van zorg, blijkt het effect in de praktijk waarschijnlijk verwaarloosbaar. Met name vrouwen kiezen het vaakst voor deeltijdbanen. Dat dit hun economische zelfstandigheid niet ten goede komt, is voor hen minder belangrijk. In de praktijk gaan de zorgtaken voor.
Het essay is geschreven op verzoek van het ministerie van SZW. De minister heeft in het Begrotingsakkoord 2014 beloofd te laten onderzoeken of en in hoeverre aanpassing van de arbeidstijd gunstige effecten heeft op de structurele werkgelegenheid. Mede op basis van de uitkomsten van dit essay, zal het ministerie bepalen de aanpassing van wettelijke arbeidsduur niet verder te onderzoeken.