In het onderzoek is gesproken met bijna veertig moeders met peuters (of kleu-ters) die volgens de globale definitie tot de doelgroep van VVE behoren. Dat wil zeggen: kinderen van moeders met hoogstens een middelbare opleiding en van niet-westerse herkomst (of gehuwd met een niet-westerse man). Het betrof moeders uit diverse gemeenten in Nederland, waaronder Amsterdam, Eindhoven, Assendelft, Utrecht, Alkmaar, Barendrecht, Rotterdam en Almere. De meeste moeders hebben maximaal een mbo-opleiding gevolgd. Er is ook gesproken met enkele moeders met een hogere opleiding, die duidelijke opvattingen hadden over VVE die te maken hadden met hun cultuur of religie.
Bijna alle geïnterviewde moeders zijn moslima’s. Er deden veel moeders mee met een Marokkaanse achtergrond (25), een redelijk aantal Turkse moeders (7) en een klein aantal van overige herkomst. Eén moeder is Nederlands en heeft een niet-westerse partner. Geen van de moeders maakt gebruik van formele voor-schoolse voorzieningen, en zij zijn dit op korte termijn ook niet van plan. Wel nemen enkele moeders zich voor om hun kinderen op een voorziening te plaatsen die rekening houdt met hun (culturele of religieuze) identiteit.
De interviews vonden bij de moeders thuis plaats, waar nodig in de eigen taal en meestal uitgevoerd door een interviewer met een migrantenachtergrond. Enkele interviews werden telefonisch afgenomen. De moeders zijn geworven via sleutel-informanten. De focus lag op moeders, omdat zij in deze leeftijdsfase het nauwst betrokken zijn bij de opvoeding van de kinderen. Om ook een beeld te krijgen van invloeden van anderen, is in de gesprekken via de moeders gevraagd naar de mening van hun partners en van mensen in hun omgeving.