De GGz, ouderenzorg en jeugdzorg sluiten nog niet altijd voldoende aan op de behoeften van bepaalde groepen mensen met een migratieachtergrond. Als antwoord op het tekort aan passend aanbod, ontstaan er nieuwe organisaties voor cultuurspecifieke zorg die zich voornamelijk op cliënten met een migratieachtergrond richten. KIS onderzocht op welke manier deze ontwikkeling kan bijdragen aan de kwaliteitsverbetering van de zorg in zijn geheel.
De kennisuitwisseling tussen generieke en cultuurspecifieke voorzieningen blijkt nu nog zeer beperkt te zijn. De zorg zou kunnen profiteren als de wederzijdse bereidheid om expertise te delen zou groeien. Hiervoor is het nodig dat de behoeften van cliënten duidelijker naar voren worden gebracht, dat het gevoel van urgentie groeit en overheid, zorgverzekeraars en landelijke koepels de noodzaak onderschrijven om dit proces te ondersteunen.