Dit boekje biedt een doorkijk op een burgerinitiatief dat de laatste jaren veel aandacht trekt: de (overwegend Marokkaanse) buurtvaders.
Het eerste buurtvaderproject ontstond in april 1999 in Amsterdam-West. De belangrijkste aanleiding vormde het ordeverstorend gedrag van groepen Marokkaanse jongens. Ook de wens om verantwoordelijkheid als vaders-opvoeders (terug) te nemen in het publieke domein, en deze verantwoordelijkheid aan de omgeving te tonen, speelde een belangrijke rol. Inmiddels bestaan er een kleine dertig buurtvaderprojecten. Geleidelijk groeit de behoefte aan een zekere ‘rationalisering’ van de initiatieven, dat wil zeggen een beter inzicht in de succes- en faalfactoren en de werkzame bestanddelen van de methodiek. Daarbij gaat het niet om het maken van een blauwdruk die vervolgens van bovenaf sturend zou moeten zijn voor de verdere ontwikkelingen. De kracht van de buurtvaderprojecten ligt in het feit dat zij door de vaders/gemeenschappen zelf gedragen en ontwikkeld worden, in aansluiting op de lokale situatie en de behoeften van de jongeren en hun ouders. Het gaat om ondersteuning van deze ‘beweging van onderop’.
Op verzoek van Odyssee heeft het Verwey-Jonker Instituut een beschrijvend onderzoek verricht. Daarin is ook aandacht voor ervaren knelpunten en succesfactoren en voor de toekomstverwachtingen die bij de betrokkenen leven. Het onderzoek mondt uit in aanbevelingen voor verdere ontwikkeling van het buurtvaderschap.