Voor kinderen die naar Nederland zijn gevlucht, kan het moeilijk zijn om te praten over wat zij hebben meegemaakt. Ook voor mensen in hun omgeving kan het lastig zijn om met hen in gesprek te gaan over de vlucht, het land van herkomst en de aankomst in Nederland. Tegelijkertijd is praten belangrijk om trauma te voorkomen of op tijd te signaleren. KIS formuleerde daarom handvatten om een praatmethode voor gevluchte kinderen te ontwikkelen.
In deze verkenning onderzochten we hoe professionals effectief in gesprek kunnen gaan met gevluchte kinderen over de positieve en negatieve ervaringen in hun leven. Dit deden we aan de hand van literatuur- en deskonderzoek en (groeps)gesprekken met professionals, gevluchte kinderen en ouders van diverse leeftijden en achtergronden.
Er bestaan al praatmethodes voor gevluchte kinderen, deze zijn echter niet specifiek gericht op traumapreventie of signalering van mogelijke trauma’s. Ook zijn veel praatmethodes gericht op groepsgesprekken, waar deze methode om individuele gesprekken met kinderen gaat. In deze handreiking omschrijven we handvatten en randvoorwaarden voor het ontwikkelen van een praatmethode.