Opvoeden, zo stelt Trees Pels in deze rede, betekent zowel overdracht van het bestaande erfgoed als het voorbereiden van het kind op een open toekomst. Zij bespreekt deze polariteit tussen de oude en nieuwe wereld waarin kinderen opgroeien, en de spanningen en uitdagingen die deze met zich meebrengt. Dit doet zij op het niveau van het gezin en van de andere contexten waar kinderen worden opgevoed, zoals de buurt, school, moskee en jeugdzorg.
Ook bespreekt zij de impact van de toenemende maatschappelijke polarisatie op de opvoeding en ontwikkeling van kinderen. Pels laat zien dat de beeldvorming over de opvoeding van nieuwe Nederlanders op een aantal punten bijstelling behoeft: zo passen ouders zich in hoger tempo aan dan algemeen wordt verondersteld, maar houdt een te snelle en eenzijdige aanpassing meer risico in dan loyaliteit aan beide werelden. Ook verdienen autochtone opvoeders, evenals de mede-opvoeders buiten het gezin, meer aandacht in hun worsteling in de omgang met diversiteit. Ten slotte betoogt Pels dat naast culturele vraagstukken de ontwikkeling van emotioneel kapitaal, waaronder vertrouwen, meer aandacht verdient in de opvoeding en ondersteuning van opvoeders.
Trees Pels is sinds 1 juni 2010 bijzonder hoogleraar Opvoeden in de multi-etnische stad aan de Vrije Universiteit. De leerstoel is gevestigd vanwege het Verwey-Jonker Instituut.