Opzoomeren, stille kracht

In Rotterdam verheven tot HET voorbeeld van sociale vernieuwing, in de rest van Nederland soms afgedaan als een variant van straatje vegen, soms met veel jaloezie bekeken en geïmiteerd: Opzoomeren. Maar wat is nu eigenlijk de waarde van alle mooie initiatieven? Wordt een straat of zelfs een hele stad er in sociaal opzicht beter van door voor elkaar de hoed af te nemen? Deze vragen staan centraal in ons onderzoek naar de doelen en de effecten van het Opzoomeren in Rotterdam. Waarom doen bewoners en instellingen uit alle geledingen van de stad mee? Wat hopen ze daarmee te bereiken? Het lijkt erop dat allerlei bevolkingsgroepen in Rotterdam elkaar ontmoeten in het Opzoomeren: jongeren gaan op stap met ouderen, allochtonen sporten samen met autochtonen, burgers ontbijten met bestuurders en jongeren bouwen samen met de Roteb een aanlegsteiger. Wat is de meerwaarde van deze ontmoetingen? Zijn de opgedane contacten blijvend of gaat men na de Opzoomer Mee-campagne weer over tot de orde van de dag? Wat is de betekenis van Opzoomeren voor bewoners in hun alledaagse leven?

Om deze vragen te beantwoorden hebben de auteurs onderzoek verricht in vijf deelgemeenten in Rotterdam. De vraag of er toekomst is voor Opzoomeren beantwoorden de auteurs positief: Duyvendak en Van der Graaf schetsen Opzoomeren als een stille kracht. Er gaan geen miljarden in om zoals bij de herstructuring van wijken, maar als ontmoetingsbeleid is Opzoomeren minstens zo effectief, zo niet effectiever. De Opzoomerinitiatieven leggen een basis voor vreedzaam samenleven en in sommige situaties zelfs voor veelvuldig sociaal contact.