Sociale activering, ofwel het bevorderen van de maatschappelijke participatie van mensen met een niet of nauwelijks overbrugbare afstand tot de arbeidsmarkt, staat volop in de belangstelling. Samenwerking met welzijnsinstellingen kan een stevige bijdrage leveren aan het activeren van deze mensen.
In opdracht van de vereniging Divosa heeft het Verwey-Jonker Instituut onderzocht hoe de samenwerking op het gebied van sociale activering gestalte krijgt. Met behulp van een ledenraadpleging onder de leden van Divosa leidinggevenden op het gebied van sociale zaken bij lokale overheden gingen de onderzoekers na hoe het er voor staat met de samenwerking tussen gemeenten en welzijnsinstellingen. Daaruit blijkt dat het merendeel van de onderzochte gemeenten de samenwerking met deze instellingen gezocht heeft. Betrekkelijk veel gemeenten zijn een samenwerkingsverband aangegaan met meerdere werksoorten tegelijk.
In drie casestudies hebben de onderzoekers onderzocht hoe de samenwerking verder ingevuld wordt. Daarin doen zich grote verschillen voor. Deze variëren van min of meer losse verbanden via netwerkachtige constructies tot stevige gestructureerde verbanden. Ook blijkt dat de samenwerking altijd betrekking heeft op de uitvoering van sociale activering. Maar sommige gemeenten betrekken de samenwerkingspartners ook bij de beleidsontwikkeling voor sociale activering.
Het onderzoek sluit af met een aantal aanbevelingen. Managers van sociale diensten kunnen hier hun voordeel mee doen met het ontwikkelen en versterken van de samenwerking. Op die manier kan samenwerking bijdragen aan het ontstaan van een integrale aanpak voor sociale activering waarmee ook de moeilijkst bereikbare groepen een aanbod voor sociale activering gedaan kan worden.