Gemeenten zijn druk bezig om nieuwe verhoudingen uit te werken tussen gemeente, maatschappelijke organisaties en burgers, ook voor het terrein van welzijn. Het herformuleren van het welzijnsbeleid is een ingewikkelde opgave. Het is niet eenvoudig om overeenstemming te bereiken over de aard, omvang, oorzaken en oplossingen van lokale sociale problemen. In deze verkenning beschrijven we een drietal lokale praktijken van vernieuwend welzijn in Leiden, Arnhem en Hellendoorn.
In de casussen draait het erom burgers een grotere rol te laten spelen in het welzijnswerk, om het bestaande professionele aanbod te veranderen en/of bestaande verhoudingen te herdefiniëren. We constateren dat de noodzaak van goed en expliciet procesmanagement in alle drie de casussen aanwezig was. Op basis van onze observaties en de literatuur beschrijven we acht actielijnen om het sturen in vernieuwend welzijn beter te laten verlopen.