In twee Utrechtse wijken hebben bewoners meegepraat over de programmering van het onderhoud en beheer van hun wijk door de gemeente. Welke knelpunten moeten het eerst aangepakt worden? Hoe vaak moet een bepaalde plek geveegd worden? Hoe kunnen gemeentelijke diensten, andere beheerders (scholen, corporaties) en bewoners hun inspanningen om de wijk schoon, heel en veilig te houden bundelen? Dat waren de vragen die daarbij aan de orde waren.
Dat heeft geleid tot een ander en beter onderhouds- en beheerprogramma dan wat de gemeente alleen zou hebben gemaakt. Bovendien is de besluitvorming er democratischer op geworden en het draagvlak groter. Tot die hoofdconclusie komen de onderzoekers van het Verwey-Jonker Instituut op basis van hun eigen observaties en van vele gesprekken met burgers, politici en ambtenaren.
Utrecht neemt met dit initiatief een voorsprong op vele andere gemeenten: directe invloed van bewoners op reguliere budgetten is niet algemeen gangbaar. Maar het kan nog beter, en daarbij valt ook te leren uit ervaringen met wijkbudgetten in andere gemeenten.
Het moeilijkst is het om de betrokkenheid van bewoners vast te houden vanaf het inventariseren van de wensen tot en met de uitvoering van het onderhoudsprogramma. Daarvoor zijn volgehouden communicatie en het juiste taalgebruik belangrijke instrumenten.
In dit rapport wordt de werkwijze in Utrecht gedetailleerd beschreven. Die werkwijze wordt gespiegeld aan ervaringen elders in Nederland. Tenslotte doen de onderzoekers concrete aanbevelingen voor de toekomst van het wijkgericht werken in Utrecht. En dat levert een pakket op dat voor vele gemeenten een bron van inspiratie kan zijn.