De Wet maatschappelijke ondersteuning geeft gemeenten meer verantwoordelijkheid bij de verstrekking van voorzieningen voor zorg en welzijn. Plattelandsgemeenten nemen hierin door hun omvang en karakter een bijzondere positie in, vooral door het feit dat de inwoners vaak in meerdere kernen woonachtig zijn. Dit rapport bevat de uitkomsten van een onderzoek naar de mogelijkheden van een benchmark voor voorzieningen binnen de Wmo-prestatievelden in deze gemeenten. Opdrachtgever is het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.
Voor het onderzoek zijn vijf gemeenten vergeleken op de beschikbaarheid van voorzieningen en het gebruik daarvan. Per prestatieveld is in kaart gebracht hoe het staat met de beschikbaarheid van voorzieningen, het schaalniveau waarop deze bereikbaar zijn en het gebruik van deze voorzieningen in relatie tot de omvang van de doelgroepen. De gegevens hierover zijn verzameld bij de zorg- en welzijnsvoorzieningen in de betreffende gemeenten.
Uit de studie komen belangrijke voorwaarden naar voren waaraan de beoogde Wmo-benchmark voor plattelandsgemeenten moet voldoen. Tegelijkertijd laat het ook de hindernissen zien die daarvoor genomen moeten worden. Het uitvoeren van zon benchmark levert deze gemeenten veel informatie op, zoals de mate van benutting, waarmee zij hun voorzieningenbeleid in een plattelandssituatie passend af kunnen stemmen op de omvang en behoeften van de verschillende doelgroepen.